Als mensen over auto’s praten, is een zin die je steeds weer hoort dat Duitse auto’s de beste zijn. Deze reputatie werd vroeger verdiend door het daverende succes in de autosport (zowel rally- als circuitraces) toen Duitse auto’s de maatstaf werden voor technologische vooruitgang en bouwkwaliteit op de Europese markt, maar dat betekent niet dat ze over de hele wereld de beste autokeuze zijn als je ze bekijkt als een totaalpakket – bouwkwaliteit, betrouwbaarheid en, nog belangrijker, kosten. Terwijl wij hier in Europa geluk hebben, moeten de Amerikanen aan de overkant van de plas een hogere premie betalen door de kosten die gemoeid zijn met de invoer van auto’s in het land, op dezelfde manier waarop wij Europeanen een tikkeltje meer moeten betalen voor een Tesla. Dus tenzij je vastbesloten bent over de auto die je wilt en bereid bent de premie te betalen, is de kans groot dat je meer waar voor je geld vindt bij een Amerikaans model.
Duitse auto’s zijn ook ontworpen met Europese wegen in gedachten, terwijl Amerikaanse wegen erg recht en breed zijn (vandaar de populariteit van muscle cars in Amerika) moet een auto in Europa de vaak smalle, bochtige wegen aankunnen, daarom worden ze geprezen om hun goede rijeigenschappen. Hetzelfde geldt voor parkeerplaatsen – ze zijn vrij klein in Nederland en de auto’s lijken alleen maar groter te worden, dus om het parkeren in korte ruimtes te vergemakkelijken, hellen de wielen meestal naar binnen als je een volledig stuurslot op hebt.
Zijn Duitse auto’s altijd de beste geweest?
Niet echt. In de jaren ’80 was Audi nog lang niet zo synoniem met kwaliteit als tegenwoordig, dus het heeft nogal wat tijd gekost voor ze de lat hoger legden, maar BMW was bezig met het maken van enkele iconische modellen zoals de M3 & M5, die tot op de dag van vandaag verzamelaarsstatus hebben bereikt. Wat in de jaren ’80 wel gebeurde, was de lancering van de Groep B rally, algemeen omschreven als het gouden tijdperk van de rallysport. Audi betrad het podium met hun Audi Sport Quattro S1, die nu een van de meest herkenbare rallyauto’s aller tijden is, ondanks het feit dat hij iets meer dan drie decennia oud is. Hoewel de Duitsers toen wel een zekere sociale status verwierven, was de realiteit dat je er op de Britse wegen lang niet zoveel zag als je zou denken – je zag eerder auto’s van het type Ford Escorts en Vauxhall Cavaliers.
Over styling gesproken (al is het een subjectief onderwerp), Duitse auto’s hebben de neiging meer op te vallen dankzij hun gespierde wielkasten en perfect geplooide carrosseriepanelen, zodat het verlangen om er zelf een te hebben al begint te ontstaan nog voor je de kans krijgt een proefrit te maken. Het probleem is dat er vaak een Russisch poppeneffect optreedt bij de modellenreeks van fabrikanten – neem bijvoorbeeld Audi, de laatste tien jaar lijkt elk model ongelooflijk veel op de rest van de reeks, pas sinds 2016 en verder beginnen ze elk model zijn eigen identiteit te geven.
Terugkijkend naar de Motorsport (met uitzondering van de rally), is Duitsland de thuisbasis van enkele van de beroemdste racebanen ter wereld, waaronder de Nurnburgring, die beroemd is dankzij zijn uitdagende carrousels, lange rechte stukken, en het feit dat het ook het langste circuit is dat er bestaat. Daardoor werd het een ideale thuishaven voor de Grand Prix van Duitsland, kreeg het circuit verhoogde media-aandacht en werd het uiteindelijk een proeftuin voor fabrikanten om te experimenteren met prototype auto’s en facelift modellen, dus omdat het zo dicht bij huis is, kun je wel zeggen dat BMW’s M divisie, Mercedes-AMG en Audi’s Rennsport tuning arm een licht voordeel hebben als het op onderzoek en ontwikkeling aankomt, want de auto’s worden tenslotte getest op een van ’s werelds meest uitdagende circuits.
Duitsland is zo’n beetje het epicentrum van de autowereld, zowel wat de produktie van auto’s als de cultuur erachter betreft. Het is beslist een van de beste landen om een auto te bezitten, want het is de enige plaats ter wereld met een Autobahn, die in wezen een (semi-)vrije snelweg is, en de meeste Duitse auto’s kunnen veel meer dan 100 km/u halen, het is nu zelfs gebruikelijk dat Duitse fabrikanten de topsnelheid van prestatiemodellen elektronisch begrenzen tot 155 km/u.
Als het over reputatie gaat, is een van de minder genoemde punten dat de oorlog een belangrijke rol speelde bij de uitbreiding van de activiteiten en de mate van efficiëntie die eerder bereikt werd dan die van veel andere fabrikanten. Toen Wilhelm Kissel van Daimler-Benz (pre-Mercedes-Benz) besefte dat de tweede wereldoorlog niet snel voorbij zou zijn, zou de vraag naar burgerauto’s beginnen af te nemen, dus begon de productie op militaire vrachtwagens, vliegtuigmotoren en reserve-onderdelen. Toen de oorlog eindelijk voorbij was, hadden de Duitse autofabrikanten hun activiteiten drastisch uitgebreid; zowel de omvang van hun personeelsbestand als het aantal fabrieken was toegenomen, klaar voor de productie van weer civiele auto’s.
De Duitsers zijn vaak meer… efficiënt dan creatief als het om de naamgeving van hun auto’s gaat – Audi A1, A2 & A3, BMW 1, 2 & 3 Serie, Mercedes A, B & C Klasse – op het eerste gezicht betekenen ze niets, alleen met welk model de serie begint om een indicatie van de schaal te geven, maar als je bij specifieke motor- en uitrustingsniveaus komt, wordt het nog korreliger. . de cijfers verwijzen naar de motor onder de motorkap, er is meestal een verwijzing naar de soort brandstof die de auto gebruikt (zoals TFSI of TDI voor benzine/diesel en vaak ‘E’ voor een hybride). Het is een nogal droog systeem, maar het is een tijdloze naamgevingsconventie en wordt niet het slachtoffer van ruw vertaalde namen zoals de Mitsubishi Pajero in Spaanstalige landen zou hebben.
De Volkswagen Golf & Polo behoren tot de best verkochte auto’s in Groot-Brittannië, dus iets om rekening mee te houden is dat er meer eigenaars zijn die bereid zijn de lof ervan te zingen. Een van de belangrijkste factoren van toekomstige/huidige Duitse autobezitters is de waargenomen kwaliteit van hun auto. Kijk naar de Japanse autofabrikanten zoals Toyota – ze hebben de reputatie absoluut bomvast te zijn, maar de materialen die vaak rond het interieur gebruikt worden kunnen broos of broos aanvoelen, wat een enorm effect heeft op de vraag of iemand tot de aankoop zal overgaan. Als je bij een dealer verschillende auto’s staat te ervaren, is de kans groot dat je veel gemakkelijker verliefd wordt op een Duitse auto, omdat de zetels comfortabel zitten, alle bedieningselementen mooi gedempt zijn en je er een zeker vertrouwen in krijgt, terwijl andere merken misschien een tikkeltje utilitairder aanvoelen, dus tenzij je gedisciplineerd bent over wat je in een auto wilt, is het gemakkelijk je te laten verleiden.
Tip: https://easyimport.nl/auto-importeren-duitsland/
Dus, zijn Duitse auto’s de beste?
Dat hangt af van het soort autobezit dat je verkiest. Het hangt af van het soort autobezit dat je verkiest. Als je het onze persoonlijke lease en zakelijke lease klanten zou vragen zouden ze ja zeggen! Als je een auto koopt met de bedoeling hem tot op de bodem uit te putten, kijk dan misschien naar een van de Japanse fabrikanten, die gaan honderdduizenden kilometers mee zonder enige mechanische problemen, meestal. Als je liever om de paar jaar van auto wisselt, dan zijn Duitsers misschien de beste keuze, afhankelijk van je budget en of je er echt een wilt, in de veronderstelling dat je de auto niet lang genoeg zou bezitten om zelf problemen te ondervinden. Auto’s worden echter in massa geproduceerd, dus kleine problemen tegenkomen, ongeacht de fabrikant, is zeer waarschijnlijk, maar hier komt de perceptie van superieure ‘Duitse techniek’ om de hoek kijken, die suggereert dat de productielijn zelf beter is.
Buiten het gebied van autobezit hebben de Duitsers gewoon een breder gamma van high-end prestatiemodellen, zodat er een grotere kans is om fans aan te trekken, andere fabrikanten hebben de neiging om een of twee sportieve modellen te hebben en daar de grens te trekken, in plaats van een prestatievariant van bijna elk model in het gamma te maken, zoals Audi.